Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016 θα παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση " O Ευτυχισμένος Πρίγκηπας" στο Εθνικό θέατρο.
Παραθέτουμε το ενημερωτικό υλικό που μας απέστειλε το θέατρο.
Λίγα λόγια την παράσταση…
Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας μια ιστορία για όλες τις ηλικίες
Ο πανέμορφος πρίγκιπας που κάποτε ζούσε αμέριμνος σ’ έναν τόπο αιώνιας ανεμελιάς, όταν γίνεται άγαλμα, συναντιέται με τις σκοτεινές όψεις της πραγματικής ζωής και γεύεται τη σκληρή αλήθεια, καθώς παρατηρεί από ψηλά τη δυστυχία των ανθρώπων. Έτσι οδηγείται σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας και «ζει» μια δεύτερη ζωή, όταν χρησιμεύει ουσιαστικά –και όχι διακοσμητικά– στους άλλους και, τελικά, μέσα από την προσφορά βρίσκει ένα νόημα ύπαρξης.
Παράλληλα, ένα χελιδόνι που επειδή ερωτεύτηκε ξεμένει στα ψυχρά κλίματα, ενώ όλοι του οι σύντροφοι αποδημούν στον ζεστό νότο για να περάσουν το χειμώνα, βρίσκει καταφύγιο στο άγαλμα. Οι δυο μοναχικές υπάρξεις σχετίζονται και χτίζουν μια πραγματική φιλία, καθώς αποκτούν κοινό στόχο τον οποίο υπηρετούν μέχρι αυτοθυσίας.
Στον μαγικό κόσμο του Ουάιλντ, ένα άψυχο άγαλμα ξε- περνά τα όρια του εγκλωβισμού στην ακινησία, διαλύει το ολόχρυσο «κλουβί» που το φυλακίζει και επικοινωνεί με ένα πουλί· ένα μικρό χελιδόνι ξεπερνά κι αυτό τη φύση του και αντιμετωπίζει με γενναιότητα το χειμωνιάτικο ψύχος. Τα δυο μοναχικά όντα υπερβαίνουν τους περιορισμούς από την ανάγκη που δημιουργεί η μοναξιά και θεραπεύει η φιλία, η γενναιοδωρία και η συνεργασία. Έτσι, αν και κανένα από τα δύο δεν είναι άνθρωπος, αλλάζουν κυριολεκτικά τη ζωή των ανθρώπων ακολουθώντας μια διαδρομή γνώσης και αυτογνωσίας, που περνά από την υπέρβαση του εγώ, την αλληλεγγύη και την απόλαυση της προσφοράς, όπως αυτή απαντά με τρόπο απλό και ευθύ στη σκληρότητα μιας απάνθρωπης ταξικής κοινωνίας, στην οποία η ανόητη διαχείριση της εξουσίας, η αδικία και η έλλειψη ακόμη και των στοιχειωδώς αναγκαίων οδηγούν τους ανθρώπους στη μιζέρια και τη δυστυχία.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ μιλάει για το «μαζί» ως κύριο λόγο της ύπαρξης και –μέσα από την ακροποίηση μιας «παράλογης» σχέσης ενός αντικειμένου με ένα ζώο– νοηματοδοτεί εκ νέου τον ανθρώπινο κόσμο.
Η παράσταση διαπραγματεύεται τα υψηλά και τρυφερά θέματα του Ουάιλντ, επιστρατεύοντας χιούμορ, λυρική πνοή, αυτοσχεδιαστικό οίστρο, και ευελπιστώντας να εισαγάγει τους μικρούς θεατές στον κόσμο του θεάτρου, αποκαλύπτοντας σταδιακά τη λειτουργία της θεατρικής σκηνής ως κόσμου ποιητικού, ενός κόσμου συνάντησης, ενός κόσμου που επιτρέπει τη διαπραγμάτευση των μεγάλων θεμάτων που απασχολούν τους ανθρώπους διαχρονικά. Φιλοδοξεί, έτσι, να οδηγήσει σε ένα είδος «μύησης» τον μικρό θεατή και να συμβάλει στην εκπαίδευσή του στο θεατρικό φαινόμενο, επενδύοντας στην παιγνιώδη διάθεση, τη χαρά και τη συγκίνηση και χωρίς την παραμικρή διάθεση διδακτισμού.
Έλσα Ανδριανού Οκτώβριος 2016
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016 θα παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση " O Ευτυχισμένος Πρίγκηπας" στο Εθνικό θέατρο.
Παραθέτουμε το ενημερωτικό υλικό που μας απέστειλε το θέατρο.
Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας
του Όσκαρ Ουάιλντ
Περίληψη
Όταν ζούσε ο ευτυχισμένος πρίγκιπας στο παλάτι του, πίσω από ψηλά τείχη, τίποτα δεν τάραζε την ευχάριστη κι ανέμελη ζωή του. Κάποτε όμως ο πρίγκιπας σταμάτησε να ζει. Τότε οι άρχοντες της πολιτείας του έφτιαξαν ένα πανέμορφο άγαλμα από χρυσό και πολύτιμους λίθους και το έστησαν στο ψηλότερο σημείο της πόλης. Έτσι ο πρίγκιπας άρχισε να βλέπει από ψηλά όλη τη δυστυχία και τον πόνο των ανθρώπων του. Όταν κάποια στιγμή στάθηκε στα πόδια του ένα χελιδόνι για να ξαποστάσει, πριν φύγει για τις ζεστές χώρες το παρακάλεσε να μείνει κοντά του όσο χρειαζόταν για να βοηθήσει τους ανθρώπους της πολιτείας του, απαλύνοντας τον πόνο και τη δυστυχία τους. Άραγε με ποιο τρόπο θα το καταφέρει αυτό; Και ποιο θα είναι το τίμημα και γι' αυτόν αλλά και για το χελιδόνι που τον αγάπησε μ' όλη του την ψυχή; Το σίγουρο είναι ότι ο πρίγκιπας νιώθει πια απόλυτα ευτυχισμένος. Μια μαγευτική και συγκλονιστικά συγκινητική ιστορία... Για παιδιά από 5 χρονών και πάνω
ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ - ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ (ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)
Ψηλά πάνω από την πόλη, σε μια πελώρια κολώνα, ορθωνόταν το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα. Ήταν διακοσμημένος ολόκληρος με λεπτά φύλλα ατόφιου χρυσού, τα μάτια του ήταν δύο αστραφτερά ζαφείρια κι ένα μεγάλο πορφυρό ρουμπίνι έλαμπε στη λαβή του ξίφους του…
Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας έχει ζήσει πίσω από τον φράχτη ενός παλατιού, δίχως έγνοιες και σκοτούρες, πάντα ξέγνοιαστος και χαμογελαστός. Όταν θα φύγει από τη ζωή, ένα χρυσό άγαλμα στήνεται σε μία πλατεία της πόλης προς τιμή του. Παρατηρώντας τον κόσμο από ψηλά μέσα από το άγαλμά του, ο Πρίγκιπας ανακαλύπτει μιαν άλλη πλευρά της καθημερινότητας: την φτώχια, την ασχήμια, διαφθορά και την υποκρισία. Και ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας δακρύζει κάθε βράδυ για όλα τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω του. Ώσπου, ένα μικρό χελιδόνι, κουρνιάζει στα πόδια του. Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας θα βρει έναν πολύτιμο σύμμαχο. Μαζί θα βοηθήσουν τους ανθρώπους με κάθε δυνατό τρόπο σε μια υπέροχη ιστορία ανιδιοτέλειας, φιλίας και αγάπης.
Λίγα λόγια την παράσταση…
Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας μια ιστορία για όλες τις ηλικίες
Ο πανέμορφος πρίγκιπας που κάποτε ζούσε αμέριμνος σ’ έναν τόπο αιώνιας ανεμελιάς, όταν γίνεται άγαλμα, συναντιέται με τις σκοτεινές όψεις της πραγματικής ζωής και γεύεται τη σκληρή αλήθεια, καθώς παρατηρεί από ψηλά τη δυστυχία των ανθρώπων. Έτσι οδηγείται σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας και «ζει» μια δεύτερη ζωή, όταν χρησιμεύει ουσιαστικά –και όχι διακοσμητικά– στους άλλους και, τελικά, μέσα από την προσφορά βρίσκει ένα νόημα ύπαρξης.
Παράλληλα, ένα χελιδόνι που επειδή ερωτεύτηκε ξεμένει στα ψυχρά κλίματα, ενώ όλοι του οι σύντροφοι αποδημούν στον ζεστό νότο για να περάσουν το χειμώνα, βρίσκει καταφύγιο στο άγαλμα. Οι δυο μοναχικές υπάρξεις σχετίζονται και χτίζουν μια πραγματική φιλία, καθώς αποκτούν κοινό στόχο τον οποίο υπηρετούν μέχρι αυτοθυσίας.
Στον μαγικό κόσμο του Ουάιλντ, ένα άψυχο άγαλμα ξε- περνά τα όρια του εγκλωβισμού στην ακινησία, διαλύει το ολόχρυσο «κλουβί» που το φυλακίζει και επικοινωνεί με ένα πουλί· ένα μικρό χελιδόνι ξεπερνά κι αυτό τη φύση του και αντιμετωπίζει με γενναιότητα το χειμωνιάτικο ψύχος. Τα δυο μοναχικά όντα υπερβαίνουν τους περιορισμούς από την ανάγκη που δημιουργεί η μοναξιά και θεραπεύει η φιλία, η γενναιοδωρία και η συνεργασία. Έτσι, αν και κανένα από τα δύο δεν είναι άνθρωπος, αλλάζουν κυριολεκτικά τη ζωή των ανθρώπων ακολουθώντας μια διαδρομή γνώσης και αυτογνωσίας, που περνά από την υπέρβαση του εγώ, την αλληλεγγύη και την απόλαυση της προσφοράς, όπως αυτή απαντά με τρόπο απλό και ευθύ στη σκληρότητα μιας απάνθρωπης ταξικής κοινωνίας, στην οποία η ανόητη διαχείριση της εξουσίας, η αδικία και η έλλειψη ακόμη και των στοιχειωδώς αναγκαίων οδηγούν τους ανθρώπους στη μιζέρια και τη δυστυχία.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ μιλάει για το «μαζί» ως κύριο λόγο της ύπαρξης και –μέσα από την ακροποίηση μιας «παράλογης» σχέσης ενός αντικειμένου με ένα ζώο– νοηματοδοτεί εκ νέου τον ανθρώπινο κόσμο.
Η παράσταση διαπραγματεύεται τα υψηλά και τρυφερά θέματα του Ουάιλντ, επιστρατεύοντας χιούμορ, λυρική πνοή, αυτοσχεδιαστικό οίστρο, και ευελπιστώντας να εισαγάγει τους μικρούς θεατές στον κόσμο του θεάτρου, αποκαλύπτοντας σταδιακά τη λειτουργία της θεατρικής σκηνής ως κόσμου ποιητικού, ενός κόσμου συνάντησης, ενός κόσμου που επιτρέπει τη διαπραγμάτευση των μεγάλων θεμάτων που απασχολούν τους ανθρώπους διαχρονικά. Φιλοδοξεί, έτσι, να οδηγήσει σε ένα είδος «μύησης» τον μικρό θεατή και να συμβάλει στην εκπαίδευσή του στο θεατρικό φαινόμενο, επενδύοντας στην παιγνιώδη διάθεση, τη χαρά και τη συγκίνηση και χωρίς την παραμικρή διάθεση διδακτισμού.
Έλσα Ανδριανού Οκτώβριος 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να γράφετε Ελληνικά, όχι greeklish.